Isang karanasan… na ‘di malilimutan.. Kailanman.

Ako po’y umibig..nagmahal.. pero nabigo!

Ikukwento ko nalang sa inyo ang karanasan ko.

Minahal ko si Michael..napaibig ako sa kanya dahil sweet sya. ..

nung first monthsarry namin..he surprised me with a gift.. sabi niya imported daw ang laman…
alam nyang mahilig ako sa sapatos.. Oo nga at sapatos ang laman ng box na iyon.

“mahal, may regalo ako sayo.. mamahalin yan…

syempe na excite ako, dahil nakita ko ang ganda ng sapatos. Pero nagulat ako nung tingnan ko ang brand..bakit kasi dalawa ang ang slant sa logo..at ng basahin ko ang brand, ito ang brand “addidos”

Nagulohan ako..napaisip ako kung saan nya nabili iyun. Tinanong ko sya.. sabi ko bakit mukhang peke ito? Saan mo ito nabili? Magkano naman?

“sa colon ko yan nabili mahal, 50 pesos lang..

kaya pala naging “addidos” ang brand…. Peke!

Sumunod na buwan, second monthsary namin… nirigalohan din niya ako.. di tulad nung una malaking box, ngayon maliit lang at mabigat. Mukhang bumabawi sya sa unang pagkakamali. Binuksan ko ang box, …cellphone ang laman.. syempre napatalon ako sa tuwa.. talagang mahal ako ni Michael. Saka may cam yung phone, mp3 at kung anu-ano pang feature.. yung brand o unit ng phone ay N……series light!

Syepmre “On” ko agad ang phone….excited e… pag-on ko pa lang, iba ang nag prompt e…

Insert coin! Insert coin! Insert coin! Natulala ako kasi hindi naman to vidoeke, baka insert sim dapat.

Syemre nagrekalmo ako sa bf ko, ..sabi niya..” ha bakti ganun? Sige tingnan mo yung box, may warranty naman yan e.. Tiningnan ko ang warranty.. at ang sabi “one hour warranty’ lalo akong nagalit… baka kasi one year warranty dapat.

Dahil one hour warranty lang, nagtakbuhan kami papunta kung saan nabili ni Micahel ang phone. Iksaktong alas tres saisenta ng dumating kami.

Pinalitan naman nila ang unit.. nung pag on ko..di na nagsabing “insert coin.” Sa tingin okay na ang phone na ito. Pero nung nag send ako ng message, dun ko namalayan na may problema pala itong phone na to.. text ko kasi mama ko… tapos kung mag send na ako.. nag prompt ang phone. “sending message……. .. via LBC! Lalo akong nainis. Pano kaya matanggap ni mama yun e wala namang address.

Kaya bumili ako ng mumurahing phone…wala na akong tiwala sa mga n series nayan o anu pang brand. Nokia 5110i binili ko.. yung pinaka unang phone ng nokia. Yun ang gamit ko ngayon…

pero wait..wag nyong maliitin phone ko kahit Nokia 5110i lang ito.. lahat nang kung anong meron sa mamahalain, meron din ang phone ko nyan. May camera, hindi naman built in.. pero at least may camera sya…. kaso ayaw gumana pag walang film… Nokia 5110i ko may mp3 din… jvc cassete player ang brand nito na naikabit sa phone ko…. kahit luma meron din itong bluetooh… nangangagat nga lang kasi matals ipin nya..saka take note, abot hanggang basilan ang bluetooth nito. Huwag nyong maliitin ang phone ko, dahil kahit lumang style e once a year lang ako mag charge…mamahalin ang battery nito…. ikabit mo nga lang sa likod…. motolite ang battery nito.. diba astig?

Balik tayo kay Michael, nag 3rd monthsary na kami,… talagang sweet si Michael..sabi ko nga sa sarili ko, ako na yata ang pinakaswerte na nilalang sa mundo!

Ipinagluto ako ng masarap na ulam… maganda ang settings sa mesa. Syempre napakain ako ng todo. Sobrang sarap e.. pero di ko pa na man naubos ang pagkain, nanghihilo at nasusuka ako…
tinanong ko bf ko:

Mahal, ano po yung niluto mo e nag iba ang pakiramdam ko..

Sabi niya , Maahal ah pasensya ka na kasi ubos na karne sa ref e.. niluto ko nalang yung natirang alpo at hinaloan ko ng whiskas..

“gago ka mahal, di naman ako pusa o aso e.. huhuhu.. pero bakit nung isang linggo yun din yata niluto mo pero di ako nahilo…

Kasi mahal nilagyan ko ng seasoning e… isang kilong vitsin!

Syempre nagalit ako.. “Gago ka, papatayin mo ba ako? E itong kanin bakit kulay blue ito anong flavor ito..NFA ba ito?

Sabi niya.. Hindi mahal, naka sachet nga yan e….

O ano ito..wika ko

Racumin mahal…

Gago ka.. talagang pinapatay mo na ako nyan!

Talagang nanghihina katawan sa kakasuka at hilong-hilo ako nun. Mabait din naman talaga si Michael kahit papaano kasi isinugod nya ako sa hospital apra maipagamot. Proud din ako sa kanya.

Kinabukasan, binalikan niya ako sa hospital. Kahit pa naka oxygen ako, pero ok parin kasi unti-unting bumubuti ang katawan ko. Pangatlong araw bumisita siya uli, sabi niya hindi na daw ako mag-alala sa pambayad sa hospital kasi siya na daw bahala… Talagang napaka sweet ni Micahel ano?

Lumipas ang isang araw, muli niya akong binalikan. Pinapirma nya ako sa isang papel na hindi ko masyadong mabasa kasi mahina pa katawan ko…. Sabi niya, Marriage contract daw iyun… halos mapatalon ako sa tuwa…sweet talaga ni Michael, biruin mo kahit sinasaktan niya ako, nais pa din niya akong pakasalan.

Oo nga’t binayaran nga ni Michael ang hospital bill, napangiti ako at lalong napaibig sa kanya dahil sobra niyang sweet.

Pero pagdating ko sa bahay, nagulat nga lang ako kasi iba na ang nakatira… doon ko nalaman na yung papel na pinirmahan ko na sabi’y nya ay Marriage contract…. Dead of Sale pala yun ng lupa’t bahay ko…

Nagngitgit ako sa galit, gusto kong patayin si Micahel. Nagkita kami sa isang park,… sabi ko, maghiwalay na tayo at ngayon din ibalik mo sa akin ang pera ko at yung bahay ko.

Sabi iya okay lang daw kng maghiwalay na kami kasi ready na daw sya kasi may business na sya…. isang salon…

Bakla rin pala ang loko! kaya si Michael ay naging Michelle na….

**Reflection**

The past created history-the present conundrum while future vagueness. Times are difficult. We are all bounded by problems, anxieties and fears. Nothing is permannet except change. We are ruled by uncertainties and the future is dismal. And if there is someone who can foretell what’s going to happen next, I’ll pay him even though it will cost me 9 million bucks.

Have you ever imagined a man asking alms in the treet, frail and filthy? A child abandoned by his parents with no place to go? A rape victim, a convinced murderer, or a cancer patient waiting hours before his death? I do not mean to be brutal. We need to accept the bitter truth of life in order to appreciate it.

I often question life for all the hardships, the pains it has inflected me, and the tears that had fallen my eyes. Long before, I wanted to end my life, terminate it and for once be invisible. I envy the infants, though young and vulnerable, they know nothing other than ounce of milk.

I pity myself for such incapabilities. I was restrained to function optimally. I often depended on other people like my family and friends. It was not totally independent because I had to abide to the rules society has set for me. Reluctant, it seems, but I developed maturity though my innocence. Often, uphold a big responsibility to please everybody who sees me solely, I had to be careful with my actions.

I was bombarded with my problems making noise like those of the atomic bombs. Giving up is always the number one option but I had to cling on to my faith. My heart was torn into pieces due to betrayals, animosity, and conviction. Discontented as I am, I sought for vibrance. I did not allow those weeds of havoc to smash my head. I know God is still there……..

I failed to realize that ‘ I ‘ was already enough………